Tak - tak, nie - nie, czyli mowa nienawiści

Piotr Legutko: SKRÓTEM

Sąd nakazał ks. Markowi Gancarczykowi przeprosić powódkę za porównanie jej do hitlerowskich zbrodniarzy, przyznając jednocześnie, że w żadnym z tekstów zamieszczonych w "Gościu Niedzielnym" nie porównano jej do hitlerowców.
Sąd przyznał, że z punktu widzenia światopoglądu katolickiego aborcja jest zabójstwem i można używać tego sformułowania, ale nie w odniesieniu do konkretnych osób. Sęk w tym, że zabójstwo zwykle dotyczy konkretnych osób.
Sąd uznał, że naruszono godność pani Tysiąc, która jest osobą prywatną, ale jednocześnie uznał, że nie trzeba jej przepraszać za naruszenie prywatności. Stała się bowiem osobą publiczną z własnego wyboru.
Za co zatem ksiądz Gancarczyk ma przepraszać? Za "język nienawiści, agresję i eskalację złych emocji". Sprawa ma zatem dużo poważniejszy, nie jednostkowy wymiar. Sędzia Solecka powiedziała wprost, że "odwoływanie się do zasad religijnych w połączeniu z językiem niechęci może doprowadzić do eskalacji uczuć skrajnych". Tym samym wpisała się w najbardziej skrajny ideologicznie nurt przyrównujący - na przykład - ruch obrońców życia do organizacji terrorystycznej. "Gość Niedzielny" pisał o aborcji bez półcieni nie dlatego, że - jak twierdzi sąd - dał się ponieść "złym emocjom", ale dlatego, że jest tygodnikiem katolickim, organem Kościoła. I jako taki ma wręcz obowiązek opisu rzeczywistości w ewangelicznych kategoriach: "tak, tak - nie, nie".
Nie przypominam sobie, by o jakimś polskim tytule prasowym polski sąd wyraził się, iż używa "języka nienawiści" (a kilka pewnie by się znalazło). Ciekawe, czy sąd zatrzyma się w pół drogi. W końcu tym językiem napisano nie tylko siedem artykułów, ale i parę książek. W dużych nakładach.