Koszule w grochy łączą młodzieńczy urok, klasę i elegancję. Poznaj historię tego cudownego wzoru i sprawdź, co ma wspólnego z czeskim tańcem

Grochy są znane w modzie od wieków, jednak nie zawsze cieszyły się tak dobrą sławą, jak obecnie. W średniowieczu nasuwały negatywne konotacje, ponieważ kropki przypominały o panujących wówczas niebezpiecznych chorobach, jak dżuma, ospa czy też trąd.

Zmiana przyszła w XVII wieku. Wówczas w modzie była jasna, blada cera, która odróżniała wyższe klasy społeczne od tych niższych, pracujących fizycznie, a przez to opalonych. Twarz smarowano specjalną pastą, dodając sobie bieli, jednak ten specyfik odpowiadał za tworzenie się wyprysków. Zakrywano je kawałkami materiału, przypominającymi grochy. W zależności od miejsca na twarzy, zyskały one nawet różne znaczenie.

Prawdziwą popularność grochy miały zyskać dzięki rewolucji przemysłowej i wynalezieniu maszyny do szycia, dzięki czemu łatwiej było tworzyć na materiałach okrągłe i równomiernie od siebie położone kropki.

Grochy w języku angielskim znane są pod nazwą polka dots, ale ile rzeczywiście mają wspólnego z Polską? „Dot” oznacza kropkę, natomiast „polka” odnosiło się do czeskiego tańca ludowego. W XIX wieku, za sprawą imigrantów z Europy, polka zdobyła popularność w Stanach Zjednoczonych. W klubach tańczono czeski taniec, a kobiety zaczęły nosić ubrania w kropki. Ich kolor wskazywał nawet na przynależność klubową. Grochy nazywane były w różnych językach także innymi określeniami. Stały się jeszcze bardziej popularne, gdy Norma Smallwood, miss Ameryki z 1926 roku, założyła strój kąpielowy właśnie w tym wzorze.

Sukienki w grochy rozpowszechniły się po II wojnie światowej. Z czasem polka dots zaczęły swoją karierę w Hollywood. Ten wzór noszono tam w szczególności w latach 50. i 60. XX wieku, a spopularyzowała go chociażby Marilyn Monroe.

Koszula ma za sobą niezwykle długą historię. Przyjmuje się, że jej pierwowzorem były tuniki koczowniczych plemion z Azji Środkowej. Kolejno Grecy sięgali po chitony, chroniące przed obtarciami od zbroi. Podobne ubrania nosiły też plemiona germańskie oraz mieszkańcy Galicji.

Po koszule sięgano również w średniowieczu. Wtedy nie była ona, jak obecnie, symbolem elegancji, a wręcz przeciwnie. Niższe warstwy społeczne nosiły ją do prac polowych, a wyższe jako element bielizny.

Z czasem koszule zaczęły być bardziej widoczne spod ubrań, zaczęto je mocniej ozdabiać. W XVII i XVIII stuleciu sięgano po otwarte kamizelki oraz kaftany, a do koszul dodawano chociażby żaboty. Z kolei w kolejnym wieku w męskich stylizacjach zaczęła przeważać skromność. Wówczas też kobiece koszule zmieniły swoją formę, stając się halkami. Z czasem ponownie powróciły na wierzch.

Moda na koszule i polka dots połączyły się w jedno. Obecnie koszule w grochy nosi się zarówno na co dzień, jak i na bardziej eleganckie wyjścia, znów święcą triumfy, a dojrzałe kobiety chętnie po nie sięgają, szukając połączenia elegancji i odrobiny młodzieńczego uroku. Jak jednak nosić je z klasą, unikając infantylności? Oto kilka praktycznych wskazówek.

Dojrzały styl nie musi być nudny, ale dobrze, gdy bazuje na ponadczasowych barwach. Koszule w grochy w kolorach takich jak granat, czerń, biel czy bordo sprawdzą się idealnie. Małe, stonowane kropki dodają subtelnego wdzięku, a jednocześnie nie przytłaczają sylwetki.

Wybierając koszulę, warto zwrócić uwagę na materiał. Wiskoza, jedwab czy bawełna z domieszką elastanu pięknie układają się na ciele. Tkaniny o delikatnym połysku podkreślają elegancję stylizacji i dobrze komponują się z dodatkami.

Dojrzałym kobietom szczególnie dobrze służą koszule z dekoltem w kształcie litery V, które optycznie wysmuklają szyję i sylwetkę. Modele z delikatnym wiązaniem pod szyją lub kołnierzykiem retro dodadzą klasy.

Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź Stronę Kobiet codziennie; Obserwuj StronaKobiet.pl!