Ta kobieta żyła na terenie obecnej Szwecji ok. 4 tys. lat temu. Jej grób odkryto na północy (w Lagmansören), jednak należy on do typu, który występuje na zachodzie i południu Szwecji. Stąd nazwa użyta przez twórcę rekonstrukcji Oscara Nilssona – Nomadka, bo kobieta prawdopodobnie przybyła z innego regionu. W tym czasie na północy Europy kobieta mogła należeć zarówno do ludu, który zajmował się łowiectwem, jak i początkami rolnictwa. Kobieta w chwili śmierci miała ok. 30 lat, mierzyła 150 cm wzrostu. Niektóre cechy jej twarzy były dość męskie. W jej pobliżu znaleziono też kości siedmioletniego chłopca, być może jej syna, jednak nie zachowało się DNA i nie można ustalić pokrewieństwa między nimi.

Kości tej kobiety pochodzą ze stanowiska Kanaljorden nad rzeką Motala ström w Szwecji. Żyła ona ok. 7700 lat temu, a jej twarz miała dość „męskie”, mocne rysy. Kobieta była też mocno umięściona. Wynikało to prawdopodobnie jej stylu życia – należała go grupy łowców-zbieraczy. Z analizy DNA wynika, że miała niebieskie oczy i jasne włosy. Została przedstawiona w nakryciu głowy ze skóry borsuka. To wizja artysty, wynikająca z tego, że w miejscu pochówki jej i kilku innych osób, znaleziono także kości wielu zwierząt, m.in. borsuków.

Ta kobieta, której szczątki znaleziono w Patcham w Anglii (obecnie dzielnica Brighton), żyła w I wieku n.e. - były to czasy, gdy Brytania była pod panowaniem rzymskim i dość silnymi wpływami kulturowymi Rzymu. Nie wiemy jednak, czy kobieta korzystała z jakichś dobrodziejstw kultury – ewidentnie ciężko pracowała (widać to po zmianach w jej kręgosłupie). Była wprawdzie dość wysoka, jak na tamte czasy (mierzyła 1,59 m wzrostu), ale była smukła. Miała jasne włosy i skórę oraz niebieskie oczy. Żyła ok. 25-30 lat.