12-latka została wyrzucona z własnego domu przez... ciotkę. Została bez dachu nad głową.

Materiał partnera zewnętrznego Ministerstwo Sprawiedliwości

6 grudnia 2019, 9:24

12-letnia dziewczynka straciła rodziców. Zaopiekowała się nią ciotka, która zamieszkała z nią w jej rodzinnym domu. Po kilku latach kobieta zrzekła się opieki nad nastolatką i wyrzuciła ją z domu. Dziś dorosła już kobieta walczy w sądzie o prawo do zamieszkania w domu zmarłych rodziców. Wspierają ją w tym eksperci z Lokalnego Punktu Pomocy Pokrzywdzonym Przestępstwem w Lidzbarku Warmińskim.

Kiedy dzieci krzywdzone są przez tych, którym ufają

W ciągu dwóch lat dziewczynka straciła matkę i ojca. Po śmierci rodziców postanowiono, że będzie się nią opiekować ciocia - siostra rodzona taty, która zamieszkała z sierotą. Zmarli nie pozostawili testamentów, nie wiadomo też było, kto ostatecznie jest właścicielem nieruchomości. Te fakty postanowiła bezwzględnie wykorzystać ciotka, która jeszcze przed ukończeniem przez dziewczynkę pełnoletności, zrzekła się nad nią opieki i zakazała powrotu do domu, pod groźbą wezwania policji. Małoletnia zamieszkała w internacie.

Plan ciotki był prosty – gdy pozbyła się z domu dziewczyny, zamieszkała w nim wraz ze swoją córką.

Gdy dziewczyna ukończyła 18 lat, postanowiła wrócić do rodzinnego domu, gdzie była cały czas zameldowana. Była bez środków do życia, nie miała się gdzie podziać.

Gdzie szukać pomocy w walce z oszustwem?

Wsparcie i darmową pomoc prawną otrzymała w Lokalnym Punkcie Pomocy Pokrzywdzonym Przestępstwem w Lidzbarku Warmińskim.

Prawnicy szybko ustalili, że zachowanie ciotki było bezprawne – zakwalifikowali je jako przestępstwo. Ustalono, że ciotka nie jest samoistnym właścicielem budynku i nie może bez wyroku sądu zakazywać swojej byłej podopiecznej mieszkania w domu po jej rodzicach.

Jakie wsparcie w wace z oszustwem otrzymała 18-latka

W ramach pomocy prawnej sporządzono zawiadomienie o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa, które trafiło do Prokuratury Rejonowej w Lidzbarku Warmińskim. Postępowanie przygotowawcze prowadziła także policja. Ponadto prawnik wystosował pismo do Wydziału Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości.

Okazało się, że kobieta, która została wyrzucona z domu, jest jego współwłaścicielem w 1/15 części oraz posiada zameldowanie na pobyt stały w tej nieruchomości.

Podczas kolejnych spotkań z prawnikiem przygotowano wnioski do sądu o zwolnienie kobiety z kosztów sądowych oraz wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu do prowadzonych spraw karnych i cywilnych.

Sprawa jest w toku, ale wiele wskazuje na pozytywne zakończenie tej smutnej historii. Kobieta aktualnie mieszka na stancji, ma orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności i otrzymuje z Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie skromny zasiłek.

Skąd fundusze na pomoc ofiarom oszustw?

Pomoc, którą otrzymała kobieta (i otrzymują inne osoby pokrzywdzone przestępstwem), jest finansowana z Funduszu Sprawiedliwości.

Fundusz Sprawiedliwości, zreformowany dzięki ministrowi Zbigniewowi Ziobro, dysponuje budżetem liczonym w setkach milionów złotych.

Pieniądze te pochodzą m.in. z nawiązek nakładanych przez sądy na skazanych. „Dorzucają się” też więźniowie, którzy pracują podczas odbywania kary – część z ich wynagrodzeń trafia na konto Funduszu Sprawiedliwości.
Następnie pieniądze są kierowane do organizacji, które stają do konkursu o granty. Ostateczną decyzję o tym, kto dostanie środki, podejmuje resort sprawiedliwości.

W kraju działa już 51 regionalnych ośrodków pomocy Funduszu Sprawiedliwości. Docelowo ma być ich 60. Tę sieć uzupełnia 190 punktów lokalnych, a ma być ich aż 300. Aby otrzymać pomoc, wystarczy się do nich zgłosić – przyjść, napisać maila lub zadzwonić.

Pierwszym krokiem w pomocy jest zwykle spotkanie z tzw. osobą pierwszego kontaktu, a po przeanalizowaniu sytuacji pokrzywdzona osoba otrzymuje odpowiednio pomoc prawną, materialną czy np. psychologiczną.