Byli nie tylko przyjaciółmi z kabaretu. Co łączyło Joannę Kołaczkowską i Dariusza Kamysa? Pierwszy raz zobaczyli się na cmentarzu

Joanna Kołaczkowska zmarła w wieku 59 lat. Ta znana i lubiana artystka kabaretowa cierpiała na glejaka. Niestety, nie udało jej się pokonać nowotworu. W walce z chorobą bardzo wspierała ją nie tylko rodzina, ale też przyjaciele z kabaretu Hrabi. Członkowie kabaretu już dawno ogłosili, że pieniądze ze sprzedaży biletów na ich występy zostaną przekazane na leczenie Joanny Kołaczkowskiej. Do współpracy zgłosiło się wielu chętnych artystów. Mimo ogromnego poruszenia i wsparcia Joanna Kołaczkowska odeszła. O jej śmierci poinformowano 17 lipca.

Kabaret Hrabi założyli Joanna Kołaczkowska i Dariusz Kamys. Do składu dołączyli Łukasz Pietsch i Krzysztof Szubzda (członek kabaretu do 2003 roku). Zadebiutowali w Zielonej Górze w 2002 roku.

Joanna Kołaczkowska po technikum ogrodniczym poszła do studium nauczycielskiego, które ukończyła z dobrymi ocenami. Mimo tego wiedziała, że nie jest to droga dla niej. Do studiowania przekonał ją ojczym, który w zamian obiecał jej... kupno jeansów. Joanna miała sama wybrać kierunek.

Mój szwagier Darek Kamys, zwany Kamolem, studiował w Zielonej Górze na kierunku pedagogika kulturalno-oświatowa i ja stwierdziłam, że bez sensu wymyślać coś nowego. Pójdę tam, gdzie on.

Akurat, kiedy się dostałam, Darek został kierownikiem w zielonogórskim klubie Gęba. W sumie trudno było żyć w Zielonej Górze i nie otrzeć się o kabaret. Przebywaliśmy w Gębie, nasiąkaliśmy tamtym klimatem. Był akurat casting do kabaretu Drugi Garnitur.

To nie Kamol wpadł na to, że ja mogę ten kabaret robić. Namówił mnie Adam Nowak, teraz lider zespołu Raz Dwa Trzy. Byliśmy razem na roku, razem zgłosiliśmy się na casting do Drugiego Garnituru i nas przyjęli. On po jakimś czasie się wycofał, ja zostałam. Po Garniturze był kabaret Potem i w końcu Hrabi – opowiadała Kołaczkowska w „Zwierciadle”.

Dariusz Kamys jest mężem Agnieszki, siostry Joanny Kołaczkowskiej. Para ma dzieci i tworzy ciepły dom. Co ciekawe, Joanna zobaczyła po raz pierwszy swojego przyszłego szwagra na cmentarzu.

Mojego najbliższego kolegę z kabaretu, z którym pracuję praktycznie przez całe swoje dorosłe życie, zobaczyłam po raz pierwszy na lubińskim cmentarzu w dzień Wszystkich Świętych. Jak co roku razem z mamą i siostrą poszłyśmy odwiedzić grób taty. Przy wąskiej bramie wejściowej było tłoczno i ciasno. Nagle Agnieszka szturchnęła mnie, porozumiewawczo skinęła głową i wyszeptała: „Patrz, patrz, Aśka! To on! To jest ten Darek”. Wyglądał bardzo stylowo. Na głowie miał czuprynę gęstych kręconych włosów, a pod nosem modny powabny wąsik. Na chudych nóżkach doskonale układały mu się porządnie zwężone rurki, najpewniej własnoręcznie farbowane. Pod płaszczykiem błyszczała biała koszula z wąziutkim czarnym krawacikiem, tak zwanym śledziem! To był szczyt młodzieżowej elegancji! – brzmi fragment książki „Hrabi. Duszkiem tak!”.

Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź Stronę Kobiet codziennie; Obserwuj StronaKobiet.pl!