Julia Tymoszenko – bogata, wpływowa i silna. Kim jest jedna z najbardziej barwnych i kontrowersyjnych postaci politycznych na Ukrainie

Biografia „żelaznej damy” Ukrainy jest pełna zwrotów akcji. Walczyła o demokrację, była pierwszą ukraińską kobietą premier, siedziała w więzieniu i może się pochwalić ogromnym majątkiem. W 2005 roku „Forbes" umieścił ją na trzecim miejscu listy najpotężniejszych kobiet na świecie. Budzi skrajne emocje i ma równie dużo zwolenników, co przeciwników.

Julia Tymoszenko urodziła się w 27 listopada 1960 roku w Dniepropietrowsku. Jej ojciec był Łotyszem, a matka Ukrainką. Jako nastolatka poznała swojego obecnego męża - Ołeksandra Tymoszenko, którego poślubiła w 1979 roku. Para znała się dwa lata. Jej mąż związany był z miejscową partią. Już rok po ślubie doczekali się córki, którą nazwali Jewhenija.

Rola żony i matki nie przeszkodziły Julii w zdobywaniu wiedzy i wykształcenia - studiowała ekonomię w Dniepropetrowsku, a następnie na Kijowskim Narodowym Uniwersytecie Ekonomicznym, gdzie w 1999 r. uzyskała stopień doktora. Po ukończeniu szkoły pracowała w Zakładzie Budowy Maszyn im. Lenina, który zajmował się przemysłem zbrojeniowym. Sprowadzała również niedostępne na Ukrainie kasety VHS i otworzyła wypożyczalnie filmów video. Później rozpoczęła pracę w przemyśle paliwowym. Stanowisko prezesa w jednej z tych firm zawdzięczała swojemu teściowi, który był wówczas wicepremierem ds. paliwowo-energetycznych, a następnie premierem. Ta praca pozwoliła jej zgromadzić pokaźny majątek i razem z mężem stać się jedną z najbogatszych par na Ukrainie.

Pod koniec lat 90. Tymoszenko rozpoczęła polityczną karierę. W 2001 roku została oskarżona o korupcję i niegospodarność. Trafiła na miesiąc do aresztu. Oczyszczono ją z zarzutów, ale pozbawiono wszelkich państwowych stanowisk. Po sfałszowanych wyborach prezydenckich w 2004 roku, Tymoszenko stała się jedną z liderek pomarańczowej rewolucji. To ona prowadziła tłumy obywateli pod rządowe budynki.

W tym czasie Julia popierała Wiktora Juszczenkę, który ostatecznie został prezydentem Ukrainy, a ona z kolei objęła stanowisko premiera, jednak kilka miesięcy później została zdymisjonowana z powodu konfliktu z otoczeniem prezydenta. Po tych wydarzeniach próbowała wrócić do polityki, udało jej się to w 2007 roku, kiedy ponownie została premierką. W 2010 roku startowała w wyborach prezydenckich, jednak przegrała je z Wiktorem Janukowyczem. Kilka miesięcy później jej rząd został rozwiązany.
W październiku 2011 r. skazano ją na 7 lat w kolonii karnej za rzekomą defraudację. 21 lutego 2014 Tymoszenko opuściła więzienie. Wkrótce potem, w maju 2014 r., wystartowała w wyborach prezydenckich, które przegrała, i kolejnych nieudanych dla niej w 2019 r. Od 2014 r. jest deputowaną ukraińskiego parlamentu.

W sumie o urząd prezydenta ubiegała się trzykrotnie: w 2010, 2014 i 2019 r., jednak nigdy nie udało jej się zdobyć wystarczającego poparcia. Jednak jako pierwsza kobieta na Ukrainie została premierką. Pełniła tę funkcję dwukrotnie – pierwszy rząd utworzyła w 2005 roku, drugi – w 2007 roku. W wyborach parlamentarnych w 2014 i 2019 r. uzyskała mandat posła. Magazyn Forbes w 2005 umieścił ją na trzecim miejscu listy najpotężniejszych kobiet na świecie.
Julia jest też kobietą, która potrafi świadomie wykorzystywać swój wizerunek w polityce. Na przykład charakterystyczny warkocz, który wywodzi się tradycyjnego uczesania ukraińskich kobiet, pojawił się na jej głowie tuż przed pomarańczową rewolucją. Potem fryzury i styl Julii zmieniały się w zależności od okoliczności i zawsze były do nich dopasowane.

Po długiej nieobecności w życiu publicznym Julia Tymoszenko zaczęła relacjonować obecne wydarzenia na Ukrainie. Publikuje zdjęcia i filmy na swoich kanałach w mediach społecznościowych. Trzeciego dnia wojny apelowała do liderów europejskich o wsparcie dla swojego kraju m.in.: zamknięcia nieba nad Ukrainą, odłączenie Rosji od SWIFT, wykluczenie Rosji z Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz wysłaniu sił pokojowych na terytorium Ukrainy.

Polityczka zaangażowała się również w pomoc pacjentom Szpitala Dziecięcego Ohmatdyt w Kijowie. Odwiedziła to miejsce już parę razy, co dokumentuje na zdjęciach, które publikuje na Facebooku.