To gorsze niż niewysłanie zwycięskiego kuponu. Można stracić spadek, nawet o tym nie wiedząc

W polskim prawie istnieje instytucja poszukiwania spadkobierców. Dotyczy to sytuacji, kiedy nie wiemy, kto dziedziczy spadek po zmarłym. Warto z niej skorzystać prawidłowo, by nikomu w przyszłości, z nagle odnalezionych spadkobierców, nie przyszło do głowy podważać postępowania spadkowego. To także szansa dla tych, którzy od lat nie mieli kontaktu z bliską osobą i nawet nie podejrzewają, że mogłaby ona zostawić im fortunę. O wyjaśnienie szczegółów procedur z tym związanych poprosiliśmy mec. Paulinę Iwanowicz.

Poszukiwanie spadkobierców polega na opublikowaniu przez sąd ogłoszenia, które zamieszcza się w Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz podaje publicznie do wiadomości w ostatnim miejscu zwykłego pobytu spadkodawcy, i w sposób w tym miejscu przyjęty – wyjaśnia pani adwokat.

Ogłoszenie powinno zawierać kilka elementów, a mianowicie: imię, nazwisko, zawód oraz ostatnie miejsce zwykłego pobytu spadkodawcy, datę śmierci spadkodawcy oraz wskazanie majątku pozostałego po spadkodawcy.

Otwarte pozostaje pytanie: kto na co dzień czyta Monitor Sądowy czy Monitor Gospodarczy? Jak o śmierci spadkodawcy ma się dowiedzieć ktoś, kto mieszka bardzo daleko lub wyjechał na parę miesięcy?

W ogłoszeniu zamieszcza się również wezwanie, aby spadkobiercy w ciągu trzech miesięcy od dnia wskazanego w ogłoszeniu zgłosili i udowodnili nabycie spadku, gdyż w przeciwnym razie mogą być pominięci w postanowieniu o stwierdzeniu nabycia spadku.

Jeżeli domyślamy się, że istnieją osoby powołane do spadku, ale nie znamy ich z imienia i nazwiska, możemy złożyć wniosek o ich poszukiwanie, również w trybie ogłoszenia.

Brak ujawnienia się spadkobierców, spowoduje, że sąd pominie w postanowieniu tych uprawnionych, których nie udało się odnaleźć.

Bezskuteczność wezwania przez ogłoszenie spowoduje stwierdzenie nabycia spadku przez wnioskodawcę, o ile nie należy on do osób spoza kręgu spadkobierców i udowodnił swoje prawa do spadku.

– Jeżeli natomiast jesteśmy w stanie wskazać innego spadkobiercę, ale znanego nam tylko z imienia i nazwiska, nie wiedząc, gdzie przebywa, wówczas ustanawia się dla takiej osoby kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu. Sąd w postanowieniu uwzględni takich spadkobierców, jeżeli faktycznie posiadają oni prawa do spadku – dodaje mec. Paulina Iwanowicz.

Warto też pamiętać, że na przyjęcie lub odrzucenie spadku, każdy spadkobierca ma sześć miesięcy. Okres ten liczony jest od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Przyjęcie spadku może nastąpić wprost lub z tzw. dobrodziejstwem inwentarza, czyli z ograniczeniem odpowiedzialności za długi spadkodawcy. W przypadku, gdy spadkobierca milczy (nie podejmuje czynności zmierzających do wyraźnego przyjęcia lub odrzucenia spadku), po upływie tego terminu, uznaje się, że spadkobierca taki przyjął spadku z dobrodziejstwem inwentarza.