Co pić na czczo?
Kobiety powinny wypijać minimum 2,8 litra, a mężczyźni – ok. 3,8 litra wody. Warto zacząć pić ją tuż po przebudzeniu.
Woda z miodem
Woda z miodem, w szczególności ta pita na czczo to jeden z najlepszych energetyzujących napojów po jakie można sięgnąć o poranku. Po pierwsze nawadnia lepiej niż czysta woda, dostarcza witaminy B i składniki mineralne, a dzięki zawartości antyoksydantów wspomaga pracę mózgu i wspiera odporność organizmu.
Pita podczas infekcji ułatwia rozrzedzanie wydzieliny zalegającej w drogach oddechowych, jednocześnie łagodząc kaszel i ból gardła. Pomaga zwalczać wiele gatunków bakterii, grzybów i wirusów. Wspiera trawienie i profilaktykę wrzodów żołądka.
Jak prawidłowo przygotować wodę z miodem? Należy napełnić szklankę wodą (najlepiej źródlaną albo filtrowaną lub przegotowaną) o temperaturze pokojowej i dodać do niej 1-2 łyżeczki miodu (12-24 g) i dokładnie wymieszać. Następnie przykryć szklankę i ostawić na kilka godzin (minimum 10) – najlepiej na całą noc.
Woda z miodem nie jest polecana osobom z zaburzeniami regulacji poziomu cukru we krwi oraz będącym na diecie. Przeciwwskazaniami do jej spożywania są cukrzyca i alergia na miód.
Woda z octem jabłkowym
Woda z octem jabłkowym pita na czczo może pozytywne wpłynąć na wygląd ciała i wspomóc odporność na infekcje, a także dodać energii i poprawić samopoczucie. Jednocześnie pomaga obniżyć poziom cukru we krwi i hamuje rozwój bakterii takich jak E. coli w układzie pokarmowym.
Mimo licznych właściwości leczniczych nie powinno się spożywać więcej niż 2 łyżki stołowe octu na dobę. Wodę z octem jabłkowym najlepiej pić 1-2 razy dziennie po 1 szklance, pamiętając o tym, żeby po 2-3 miesiącach zrobić 2-3 tygodniową przerwę. Brak przerwy może skutkować niskim poziomem potasu we krwi i rozwojem osteoporozy. Stosując kurację z octem, należy przyjmować ok. 2,5 l płynów dziennie.
Octu jabłkowego w tej formie nie powinny spożywać dzieci i młodzież do 18. roku życia, kobiety w ciąży i karmiące piersią, cukrzycy, chorzy z refluksem, zespołem jelita drażliwego i chorobami wątroby oraz osoby przyjmujące leki na cukrzycę i choroby serca oraz leki moczopędne i przeczyszczające.
Napar z imbiru
Woda z imbirem kojarzona jest przede wszystkim z właściwości łagodzących nudności i ból brzucha, objawy infekcji oddechowych oraz wspierających odporność. Napar z imbiru wykazuje także właściwości przeciwzapalne oraz przeciwwirusowe. Warto sięgać po niego w szczególności podczas przeziębienia i grypy, ale także przy wysokim poziomie cholesterolu i nadciśnieniu tętniczym krwi.
Aby go przygotować, wystarczy 4-5 g korzenia imbiru obrać i zetrzeć na tarce o bardzo drobnych oczkach lub pokroić w cienkie plasterki, a następnie zalać gorącą, ale nie wrzącą wodą i pozostawić pod przykryciem na 15 minut. Do naparu można dodać cynamon, lawendę lub wanilię. Po lekkim przestudzeniu (do 40 stopni Celsjusza) do wody można dodać także miód lub sok z cytryny.
Należy pamiętać, aby nie spożywać więcej niż 5 g imbiru dziennie, aby uniknąć biegunki, wzdęć i bólu brzucha. Z naparu powinny zrezygnować osoby przyjmujące leki na cukrzycę, leki przeciwzakrzepowe oraz z planowanym w ciągu 2 tygodni zabiegiem chirurgicznym. Ponadto nie jest on polecany przy refluksie żołądkowo-przełykowym, wrzodach żołądka i dwunastnicy, kamieniach żółciowych, niewydolności wątroby i hemofilii.
