Tych dzieci do dziś nie udało się odnaleźć. Tajemnicze zaginięcia wstrząsnęły opinią publiczną. 8 niewyjaśnionych zagadek kryminalnych

Zaginione dzieci

Jak wynika ze statystyk policji, co roku w Polsce ginie ok. 7 tys. dzieci. Większość zaginionych zostaje odnaleziona w ciągu pierwszych 14 dni po zaginięciu. 95 proc. dzieci w ciągu pierwszych 7 dni z powrotem trafia do swoich domów, jednak 5% z nich nie udaje się odnaleźć. Strach pomyśleć, ile maluchów znika bez śladu na całym świecie.

Każdego roku tylko w samej Unii Europejskiej zgłaszanych jest kilkaset tysięcy zaginięć dzieci. Zdecydowana większość z nich się odnajduje. - Fundacja ITAKA

Ze statystyk polskiej policji wynika, że większość zaginięć stanowi niepełnoletnia młodzież, która celowo ucieka z domu rodzinnego. Co z resztą? Na przestrzeni kilkudziesięciu ostatnich lat niektóre z dziecięcych porwań zyskały medialny rozgłos, głównie ze względu na tajemnicze okoliczności zniknięcia i brak tropów prowadzących do rozwiązania zagadki.

Więcej historii znajduje się w galerii zdjęć.

Fundacja ITAKA jako główną przyczynę zaginięć dzieci wskazuje niewłaściwie sprawowaną opiekę.

Najczęstszym powodem zaginięć maluchów jest niewłaściwie sprawowana opieka dorosłych, w przypadku starszych dzieci – niemożność poradzenia sobie z problemami związanymi z okresem dojrzewania, kłopoty rodzinne, szkolne czy sercowe. Coraz częściej - ryzykowne znajomości nawiązywane w sieci.

Dlatego tak ważne jest, by nauczyć dziecko pewnych zachowań, dzięki którym będzie potrafiło uniknąć wielu zagrożeń. Przede wszystkim dziecko musi znać swoje imię, nazwisko i adres zamieszkania. Powinno mieć przy sobie karteczkę z numerem telefonu rodzica. Należy zwrócić dziecku uwagę na sytuacje, które mogą być dla niego zagrożeniem - np. zaczepianie przez obcą osobę dorosłą. Warto wyjaśnić dziecku, że w sytuacjach problemowych może głośno krzyczeć, płakać, wołać o pomoc. W sytuacji, w której dojdzie do rozdzielenia dziecka z rodzicem, np. w centrum handlowym, dziecko powinno być nauczone, by stać w jednym miejscu i czekać, aż opiekun je odnajdzie. Ewentualnie może zwrócić się z prośbą o pomoc do osoby dorosłej (najlepiej policjanta, ochroniarza, sprzedawcy sklepowego).

Żelazną zasadą jest to, by dziecko nie rozmawiało z nieznajomymi i pod żadnym pozorem nie udawało się z nimi w żadne miejsce. Dziecko musi także być nauczone odmawiać w sytuacji, gdy obca osoba próbuje je czymś poczęstować.

Co robić, gdy zaginie dziecko

• W sytuacji zaginięcia dziecka liczy się czas. Przede wszystkim jak najszybciej zgłoś zaginięcie na policję. Zadzwoń na numer 112.
• Zgłoś zaginięcie dziecka do fundacji ITAKA. Zadzwoń na numer 116 000.
• W sytuacji zaginięcia dziecka każda informacja jest ważna.

Co dokładnie należy przekazać policji? Fundacja ITAKA podkreśla, że szczególnie ważne mogą okazać się następujące informacje:

1. aktualne zdjęcie dziecka
2. numer telefonu dziecka, w miarę możliwości również numer IMEI
3. numery telefonów i adresy koleżanek i kolegów, z którymi dziecko utrzymuje kontakt
4. charakterystyczne cechy wyglądu, zwracającego uwagę zachowania lub sposobu bycia
5. informacja o tym, co dziecko ma przy sobie, czy są to jakieś konkretne rzeczy (np. ubrania, dokumenty, pieniądze, telefon, ładowarka, sprzęt typu latarka itp.)
6. informacja o tym, jakie są ulubione miejsca dziecka, gdzie często i chętnie przebywa, czy posiada jakieś szczególne miejsce o którym opowiadało
7. szczegółowy opis przebiegu ostatniej doby – czy wydarzyło się coś nietypowego, jak zachowywało się dziecko w ciągu ostatnich 24 godzin
8. opis tego, jak wyglądały ostatnie tygodnie/miesiące przed zaginięciem – czy zmieniło się coś w życiu dziecka, czy doświadczyło jakiegoś kryzysu
9. czy nastąpiła jakaś zmiana w zachowaniu dziecka – zmiana nastroju (np. zrobiło się apatyczne lub impulsywne), zachowania buntownicze, unikanie kontaktu z bliskimi, inne sugerujące, że dziecko doświadczyło kryzysu
10. czy zdarzyły się w przeszłości samowolne opuszczenia miejsca pobytu bez informacji dokąd się udaje, kiedy wróci
11. czy dziecko korzysta z opieki psychiatry lub psychologa – jeśli tak to z jakiego powodu, czy ma jakieś objawy (np. urojenia)
12. informacja o tym, w jaki sposób dziecko zazwyczaj radzi sobie w sytuacjach trudnych – czy szuka pomocy, czy zamyka się w sobie
13. jakie są dominujące cechy charakteru dziecka, najbardziej charakterystyczny rys osobowości
14. czy cierpi na choroby somatyczne i czy używa sprzętu leczniczego lub zażywa regularnie leki

Należy także opowiedzieć o innych ważnych (w ocenie własnej) zdarzeniach lub okolicznościach, mogących pomóc w odnalezieniu dziecka. Warto pozwolić specjalistom dokonać selekcji i oceny informacji, bez samodzielnego filtrowania przekazywanej wiedzy.