Głodówka - kiedy leczy, a kiedy może zaszkodzić? Czym jest głodówka lecznicza i jak przebiega proces wychodzenia z głodówki?

Niezależnie od rodzaju głodówki kluczowe dla jej prawidłowego przebiegu i osiągnięcia zakładanych rezultatów jest odpowiednie przygotowanie, a następnie umiejętne wychodzenie głodówki.

Co to jest głodówka oraz jakie są jej rodzaje

Głodówka nazywana bywa także dietą odchudzającą lub oczyszczającą. Nie zawsze jednak taki jest jej cel, choć utrata nadprogramowych kilogramów z całym procesem silnie się wiąże.

Głodówka to metoda, z której często korzystają osoby, zmagające się z dolegliwościami, u których źródeł leży nieprawidłowe odżywianie oraz brak ruchu. Do tej grupy zalicza się między innymi choroby metaboliczne, nadwagę, chorobę wrzodową, stany zapalne stawów i zwyrodnienia, cukrzycę, alergię, choroby układu krwionośnego oraz astmę.

Rodzaje głodówek to trzy podstawowe typy:

• Głodówka lecznicza jest zalecana i nadzorowana przez lekarza. Zazwyczaj ma charakter krótkotrwały: może trwać od 1 do 7 dni. Stosowana jest w przypadku astmy, nadwagi, problemów żołądkowych.
• Głodówka oczyszczająca stanowi jeden z elementów diety oczyszczającej. Pomaga usunąć z organizmu toksyny i zbędne produkty przemiany materii. Najczęściej to jednodniowa głodówka lub jej weekendowa wersja. Pomaga w walce z bezsennością, bólami głowy czy problemami skórnymi.
• Głodówka odchudzająca to sposób na zrzucenie zbędnych kilogramów. Przez ekspertów jest jednak uznawana za bardzo ryzykowną kurację, która może prowadzić do bardzo poważnych konsekwencji zdrowotnych, w tym problemów z nerkami oraz wątrobą. Taka głodówka może trwać maksymalnie 2-3 dni, a ryzyko efektu jo-jo jest spore.

Inna klasyfikacja dokonuje podziału ze względu na stopień ograniczenia.

• Głodówka klasyczna polega na piciu wyłącznie czystej wody. Zabronione są nie tylko posiłki, ale nawet leki, witaminy, zioła czy guma do żucia.
• Głodówka "na sucho" rekomenduje rezygnację zarówno z pokarmów, jak i z płynów - także wody. Ten rodzaj głodówki dzieli się na formę pełną - najbardziej radykalną, wykluczającą nawet kąpiel oraz częściową, pozwalającą na kąpiele i płukanie ust wodą. Główna idea polega na doprowadzeniu do szybkiego rozkładu tkanki tłuszczowej i pozbycia się z organizmu wody. To wariant najbardziej niebezpieczny.
• Głodówka kaskadowa opiera się na naprzemiennie pojawiających się okresach jedzenia i niejedzenia. Każdy z nich trwać może od jednego do pięciu dni.

Głodówki klasyfikować można także ze względu na czas ich trwania (głodówka sporadyczna, stosowana co drugi dzień, weekendowa, wydłużona) lub modyfikacje jakościowe, eliminacyjne.

Jednodniowa głodówka, a także każda dłużej trwająca, za główną zasadę przyjmuje całkowitą rezygnację z jedzenia. Dozwolone jest jedynie picie: wody, a w niektórych przypadkach także herbat i ziół. Kluczowe dla powodzenia sprawy jest prawidłowe wejście w post, a później stopniowe z niego wychodzenie. Tego typu kuracje najlepiej jest konsultować z lekarzem lub dietetykiem, aby nie doprowadzić do uszczerbku na zdrowiu i nie zaszkodzić sobie jeszcze bardziej.

Głodówka lecznicza

Głodówka lecznicza nie ma nic wspólnego z niedożywieniem i wyniszczaniem organizmu. Nazywana jest nawet głodówką korzystną fizjologicznie. Najlepsze rezultaty daje w przypadku chorób związanych z nieprawidłowym odżywianiem. Są to przede wszystkim:

• miażdżycy i choroby z nią związane,
• choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy,
• zwyrodnienia,
• przewlekłe stany zapalne
• zaburzenia przewodu pokarmowego,
• obrzęki,
• duszności i astma,
• niewydolność krążenia, choroba wieńcowa, nadciśnienie tętnicze,
• stany zapalne trzustki, wątroby i nerek,
• nieżyty nosa i zatok,
• choroby reumatyczne.

Podejmując decyzję nawet o kilkudniowej głodówce, należy zrobić podstawowe badania. To przede wszystkim morfologia, dzięki której można wykluczyć na przykład anemię, EKG z powodu zwiększonego ryzyka zawału, USG jamy brzusznej, by wykluczyć kamicę pęcherzyka żółciowego. Standardowo bada się również poziom kreatyniny.

Przygotowanie i wychodzenie z głodówki

Głodówka 7-dniowa, jednodniowa i każda inna powinna zostać poprzedzona odpowiednimi przygotowaniami. W przypadku głodówki leczniczej rozpocząć należy je kilkanaście dni wcześniej - najlepiej dwa tygodnie. Rozpocząć należy od ograniczenia mięsa, nabiału i słodyczy. Wyeliminować należy również mocną herbatę i kawę, włączając w ich miejsce wodę, ziołowe napary i świeżo wyciskane soki. Mogą to być także wywary z warzyw.

Na tydzień przed głodówką następuje całkowita rezygnacja z mięsa i nabiału. Podstawę diety stanowią owoce i warzywa, najlepiej surowe, uzupełnione kaszami i pełnoziarnistym pieczywem. Nadal wymagane jest spożywanie dużej ilości płynów, również dostarczających witamin soków.

Na dzień przed rozpoczęciem głodówki dozwolone są jedynie niewielkie ilości suszonych i surowych owoców, zwłaszcza cytrusowych, warzyw oraz surówek warzywnych doprawionych mocno ziołami. Podstawą pozostaje uzupełnianie płynów.

Wychodzenie z głodówki także rządzi się swoimi prawami. Najważniejszy jest czas jego trwania: przyjmuje się, że powinien on wynosić tyle, ile trwała głodówka. W tym okresie nie należy spożywać soli. Może ona doprowadzić do powstania obrzęków i niebezpiecznego podniesienia ciśnienia. Niepożądane są również tłuszcze, dania wysokobiałkowe oraz warzywa strączkowe. Produkty te nadmiernie obciążają układ pokarmowy. Bardzo ważne jest, by nie najadać się wówczas do syta.

Głodówka 7-dniowa wymaga zatem tygodniowego wychodzenia z niej. Przez dwa pierwsze dni zaleca się spożywać wyłącznie pokarmy płynne. Mogą to być wywary warzywne lub rozcieńczony sok wyciśnięty z grejpfruta. W trzecim dniu można bulion zmiksować z warzywami i wypić w takiej właśnie postaci. Czwarta doba to wprowadzenie owoców lub warzyw. Może to być miąższ grejpfruta, surowe lub pieczone jabłko, gotowany kalafior. W piątym dniu warzywom towarzyszyć może ryż, kasza lub gotowany ziemniak, a dodatkowo pojawiać mogą się płatki zbożowe, suszone i namoczone owoce i przyprawy. Ostatnie dni mogą być obfitsze, jednak nadal nie można spożywać soli, białego cukru oraz tłuszczu.

Kiedy głodówka może zaszkodzić?

Głodówka nie dla każdego jest dobrym rozwiązaniem. Istnieje cała grupa osób, u których przyniesie więcej szkody niż pożytku. To przede wszystkim dzieci, kobiety ciężarne, karmiące i osoby starsze. Przeciwwskazaniem są choroby przewlekłe.

Głodówka nie jest dobrym pomysłem w przypadku problemów z sercem i układem nerwowym, wątrobą, nerkami. Nie powinny jej stosować także osoby chorujące na cukrzycę typu pierwszego, dnę moczanową, chorobę Gravesa-Basedowa i przewlekłe choroby o podłożu bakteryjnym. Czynnikami eliminacyjnymi są też niekontrolowane migreny i wyraźne niedobory białkowo-witaminowe.

Źle zastosowana głodówka może skutkować nieprzyjemnymi objawami. Do krótkotrwałych skutków ubocznych zalicza się bóle i zawroty głowy, zmęczenie i omdlenia, obniżone ciśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu serca i wrażenie zimna. Te symptomy dość szybko mijają. Gorsza wiadomość jest taka, że głodówki zaostrzają często stany chorobowe, dodatkowo zakłócając lub nasilając działanie leków i zmieniając interakcje między nimi. U kobiet głodówki mogą przyczynić się do zaburzeń miesiączkowania. Długoterminowo upośledzić można funkcjonowanie układu odpornościowego, wątroby i nerek. Właśnie dlatego tak ważna jest kontrola lekarska.

Głodówka - dobry sposób na odchudzanie i zdrowe odżywianie?