Ocet jabłkowy na trawienie i odchudzanie: czy działa? Właściwości i przeciwwskazania do kuracji oraz przepis na ocet jabłkowy

Ocet jabłkowy ma charakterystyczną żółtobrązową barwę, a octowej kwaśności towarzyszy delikatny zapach jabłek. Może być klarowny, choć bardziej polecany jest ten mętny, który zawiera więcej związków pochodzących z jabłek.

Jedną z korzyści wynikających z obecności octu w posiłkach jest jego działanie obniżające poziom glukozy we krwi po jedzeniu. Dzięki temu skoki jego stężenia są mniejsze, co wpływa korzystnie na metabolizm. Znajdziemy tu kwasy organiczne, nieco cukrów i potasu, a także niewielkie ilości innych składników mineralnych, enzymów, aminokwasów, związków polifenolowych i witamin z grupy B. Łyżka stołowa octu jabłkowego zapewnia ok. 3 kcal.

Ocet jabłkowy ma działanie antybakteryjne i antyseptyczne. Niegdyś wykorzystywano go do czyszczenia i odkażania różnego rodzaju powierzchni. Po potwierdzeniu właściwości bakterio- i grzybobójczych roztwory octu jabłkowego zaczęto stosować właśnie w takiej roli, na przykład przy zwalczaniu grzybicy paznokci czy infekcji uszu.

Wbrew powszechnym opiniom ocet jabłkowy nie wpływa na ogólną sprawność procesów trawienia. Choć takie działanie przypisuje się jabłkowym pektynom, które są rodzajem rozpuszczalnego w wodzie błonnika, ich zawartość w occie jest znikoma. Stanowią one najwyżej 1/5 miąższu jabłek, którego w gotowym produkcie jest bardzo niewiele. Ocet zawarty w posiłkach wspiera jednak działanie żołądkowych enzymów rozkładających białka, co wspomaga wykorzystanie cennych aminokwasów z diety.

Ocet jabłkowy na odchudzanie to pomysł, który cieszy się sporą popularnością. Pozostaje pytanie: czy ta metoda ma sens i pozwala osiągnąć zadowalające rezultaty?

Ocet jabłkowy nasila uczucie sytości, a poprawiając regulację poziomy glukozy we krwi ułatwia też procesy spalania tkanki tłuszczowej. Eksperci podkreślają jednak, że samo picie wody z octem (sam ocet jest zbyt stężony i niepolecany!) nie stanowi recepty na utratę nadprogramowych kilogramów, choć może zadziałać wspomagająco.

Początkowo rzeczywiście można zauważyć, że traci się na wadze, efekt ten jednak w dużej mierze spowodowany jest odwadniającymi właściwościami octu jabłkowego. Jeśli jednak kuracji nie towarzyszą zdrowa dieta redukcyjna oraz aktywność fizyczna, trudno spodziewać się spektakularnych rezultatów.

Octowy smak z towarzyszącą jabłkową nutą sprawia, że ocet jest świetnym dodatkiem do potraw, sosów i marynat Jako naturalny lek wskazany jest po rozcieńczeniu również przy objawach przeziębienia. Dzięki rozrzedzaniu wydzielin udrożnia zatkany nos. Wykazuje również działanie probiotyczne, powstrzymując namnażanie bakterii i łagodząc ból. Dodatkowo ocet jabłkowy może pomóc przy problemach z refluksem i nieprzyjemnym zapachem z ust.

Ocet jabłkowy do potraw powinni dodawać zwłaszcza cukrzycy. Naukowo udowodniono, że spożywany wraz z posiłkiem ogranicza wchłanianie węglowodanów, dzięki czemu wspiera utrzymanie niskiego poziomu cukru we krwi. Pamiętać trzeba jednak, że ocet nie jest lekiem, a jego spożywanie, zwłaszcza w przypadku chorób przewlekłych, konsultować należy z lekarzem.

Poznaj sekret młodego wyglądu Małgorzaty Foremniak

W kosmetyce ocet jabłkowy wykorzystuje się w formie płukanki lub wcierki do włosów. W ten sposób pomaga zwalczać łupież i ograniczać przetłuszczanie się skóry głowy, a dodatkowo poprawia wygląd czupryny. Wodny roztwór octu można stosować jako tonik przy trądziku, by normalizować produkcję sebum (łoju skórnego).

Ocet jabłkowy to często stosowany domowy sposób na walkę z wszami i grzybicą, a także kurzajkami. Jego właściwości antybakteryjne i kwaśny odczyn rzeczywiście może być pomocny, jednak nie zaleca się długotrwałego stosowania bez porozumienia ze specjalistą, zwłaszcza, że dostępne są znacznie skuteczniejsze terapie.

Przeciwwskazania do stosowania octu jabłkowego w największym stopniu dotyczą produktu nierozcieńczonego i są związane przede wszystkim z przewlekłymi dolegliwościami ze strony układu pokarmowego. Nie powinny stosować go osoby z problemami żołądkowymi i wątrobowymi. Może powodować bóle brzucha, a także podrażniać śluzówkę układu pokarmowego u wrażliwych osób.

Nie poleca się go także kobietom w ciąży, gdyż czasami wywołuje zgagę. Zbyt częste spożywanie octu jabłkowego zwłaszcza do picia może skutkować erozją szkliwa i uszkodzeniem tkanek zębów.

Jak zrobić ocet jabłkowy samodzielnie? Jego przygotowanie wymaga czasu i cierpliwości, nie wiąże się natomiast z koniecznością posiadania ani specjalnego sprzętu ani szczególnych umiejętności.

Przepis na ocet jabłkowy oparty jest na dobrej jakości jabłkach: rosnących bez oprysków, a najlepiej kupionych od znanego sadownika. Wystarczy pokroić je na cztery części, usuwając gniazda nasienne, ale zostawiając skórki. Następnym krokiem jest pocięcie ich w plastry lub rozdrobnienie przy użyciu malaksera.

W czystym słoju zalewa się cząstki owoców przegotowaną, ostudzoną i osłodzoną wodą. Ilość cukru zależna jest od słodyczy jabłek, jednak lepiej przesadzić niż dać cukru zbyt mało. Słój przykrywa się bawełnianą szmatką, zaciska brzegi gumką i odstawia w ciepłe i ciemne miejsce. W czasie fermentacji jabłka będą wypływać na wierzch, zawartość słoja trzeba więc mieszać, aby nie spleśniała. Po 2-3 dniach wokół owoców powinna pojawić się piana. Potem zniknie, a jabłka lekko zbrązowieją. Wtedy można je odcedzić.

Powstały płyn ponownie wlewa się do słoja, przykrywa szmatką, zaciska gumą i ustawia w ciemnym, ciepłym miejscu. Fermentacja octowa potrwa teraz około 3-4 tygodni. Gdy płyn zacznie pachnieć octem, można go przecedzić i zlać do butelek.

Sposób na muszki owocówki to kolejne zastosowanie octu jabłkowego. Dzięki niemu stworzyć można naturalną pułapkę: trzeba przelać ocet do szklanki i pozostawić na noc. Rano płyn z utopionymi owadami wystarczy spłukać w toalecie.