Skala Apgar, stworzona w 1952 roku przez amerykańską lekarkę Virginię Apgar, służy do oceniania stanu noworodka bezpośrednio po narodzinach.
Każdy z badanych parametrów jest oceniany w skali od 0 do 2 punktów. W sumie nowo narodzone dziecko może otrzymać 10 punktów.
Skala Apgar. Co jest brane pod uwagę?
- czynność serca: 0 punktów, jeśli jej nie ma, 1 punkt, gdy wykrywa się poniżej 100 uderzeń na minutę, 2 punkty – powyżej 100 uderzeń na minutę. Czynność serca należy badać co najmniej przez 30 sekund;
- czynność oddechowa: 0 punktów w przypadku braku, gdy jest zwolniona lub nieregularna – 1 punkt, 2 punkty w przypadku aktywnych ruchów;
- napięcie mięśniowe: gdy jest wiotkie, dziecko otrzymuje 0 punktów, gdy jest obecne – 1 punkt, gdy ruchy są aktywne – 2 punkty;
- odruchy na podstawie reakcji na wprowadzenie cewnika do nosa: 0 punktów – brak reakcji, 1 punkt – grymas, 2 punkty – kichnięcie;
- zabarwienie skóry: blada to 0 punktów, sinica obwodowa daje 1 punkt, różowa skóra to 2 punkty.
Co ważne, sinica obwodowa występuje u większości noworodków zaraz po urodzeniu, więc jedynie 15 procent z nich w pierwszej minucie życia otrzymuje 10 punktów w skali Apgar.
Ponadto, osoba, która zajmuje się noworodkiem, musi go zważyć, a także dokonać pomiarów długości ciemieniowo-siedzeniowej, obwodów: głowy, klatki piersiowej i brzucha.
Jak często bada się noworodka?
Lekarz wykonuje taką ocenę dwukrotnie (w pierwszej oraz piątej minucie życia), jeśli za pierwszym razem ocena była dobra (wyniosła 8-10 punktów).
Natomiast u dzieci, które urodziły się w stanie średnim (4-7 punktów) lub ciężkim (0-3 punkty), badania są przeprowadzane cztery razy: w pierwszej, trzeciej, piątej i dziesiątej minucie życia.
Niski wynik w skali Apgar nie jest dobrą wiadomością, ale nawet w takiej sytuacji leczenie oraz rehabilitacja pozwalają na prawidłowy rozwój dziecka.
lena
