Spanie z dzieckiem – czy jest bezpieczne? Jak oduczyć dziecko spania z rodzicami?

Wspólne spanie z dzieckiem to problem wielu młodych rodziców, szczególnie mam, które zmęczone, nie mają siły, ani cierpliwości, by co chwilę podchodzić do łóżeczka niemowlaka, dlatego decydują, że dziecko śpi z nimi. To rozwiązanie ma swoje wady i zalety. Spanie w swoim pokoju od najmłodszych lat uczy dziecko samodzielności i świadomości, że nie zawsze rodzice mogą być blisko. Natomiast w przypadku spania w łóżku z rodzicami dziecko czuje się bezpiecznie, mniej płacze, a nocne pobudki są mniej uciążliwe dla wszystkich domowników.

Odpowiedź na pytanie, czy spanie z dzieckiem to dobre rozwiązanie, zależy od jego wieku. W pierwszych miesiącach życia noworodka z pewnością jest to wygodne dla mam karmiących piersią, jednak trzeba brać pod uwagę bezpieczeństwo malucha. Zdarzają się wypadki związane z nieumyślnym uduszeniem niemowlaków.
Na Instagramie swoimi obawami na ten temat podzieliła się Maja Hyży – mama 3-miesięcznej córeczki:

Jak to jest u Was ze spaniem? Tosia u Nas w łóżku ląduje koło 5/6 rano i śpi już z Nami. Zastanawiam się, czy nie przyzwyczajam jej już do spania z Nami w łóżku 🤔 a tego chciałabym uniknąć 🙃

Kwestia przyzwyczajenia dziecka to jedna sprawa, ważna jest również intymność między jego rodzicami. Zazwyczaj w takich przypadkach partner przenosi się do innego pokoju, co może mieć istotny wpływ na fizyczne i emocjonalne oddalenie się od siebie oraz trudny powrót do bliskości.

Najważniejszą i największą zaletą spania dziecka z rodzicami (mamą) jest poczucie bliskości, którego noworodek potrzebuje najbardziej. Niemowlę śpiące z rodzicami nie czuje niepokoju, szybciej zasypia, a nocne pobudki zazwyczaj kończą się na przytuleniu. Spanie z dzieckiem jest również wielkim ułatwieniem dla matek karmiących.

Zasady wspólnego spania z dzieckiem:

• usuń z łóżka poduszki, narzuty, zwisające elementy, które mogą spowodować uduszenie,
• zabezpiecz dziecko przed upadkiem – sprawdzą się barierki lub dostawki,
• nigdy nie śpij z dzieckiem po spożyciu alkoholu!
• nie przykrywaj dziecka zbyt grubą kołdrą lub kocem,
• unikaj układania dziecka na brzuchu w nocy.

Spanie dziecka z rodzicami może być niebezpieczne. Rodzic nieumyślnie może położyć się na noworodku lub go przygnieść, co grozi uduszeniem. Druga kwestia to przyzwyczajenie dziecka. Im dłużej maluch będzie spał z rodzicami, tym trudniej będzie go ewakuować do własnego pokoju. Warto także pomyśleć o tym, czy materac lub kanapa jest odpowiednia dla noworodka – może mieć to istotny wpływ na jego rozwój i postawę.

To oczywiście sprawa indywidualna i kwestia gotowości zarówno rodziców, jak i dziecka na to, aby spało we własnym łóżku i pokoju. Dobrym momentem będzie czas, kiedy maluch kończy rok i nie wymaga nocnego karmienia.
Często bywa tak, że dziecko samo decyduje o tym, że chce mieć własną przestrzeń, bo już jest „duże”. A co w przypadku, kiedy przedszkolak nie zamierza się wyprowadzić z sypialni rodziców? Trzeba się uzbroić w cierpliwość i podjąć kroki, które oduczą dziecko spania z rodzicami. Wiek przedszkolny, to górna granica na naukę samodzielności i przeprowadzkę do własnego pokoju, oczywiście jeśli nie udało się tego zrobić wcześniej!

Przede wszystkim warto wybrać taki moment, który nie zbiega się w czasie z innymi dużymi zmianami w życiu dziecka, np. pojawienie się rodzeństwa, pójście do żłobka, czy przedszkola. Rodzice muszą mieć pewność, że tego chcą i wspólnie trwać w tej decyzji. Warto wówczas porozmawiać z partnerem o jego wsparciu w tym trudnym czasie i przygotować się na najgorsze, czyli brak snu i płacz malucha. Jednak zawsze trzeba mieć w głowie to, że kiedyś dziecko zaakceptuje nową sytuację i zacznie przesypiać całe noce.

Oto lista rzeczy, które ułatwią naukę zasypiania dziecka we własnym łóżku:

• Kącik malucha – powinien być przytulny, a dziecko czuć się w nim bezpiecznie.
• Wieczorne rytuały i wyciszenie – dla dziecka bardzo ważne są wieczorne rytuały i powtarzalność zdarzeń.
• Metoda małych kroków – dziecko początkowo będzie się mocno buntowało, jednak małymi krokami i sukcesywnie cel zostanie osiągnięty.
• Niektórzy rodzice i psychologowie zalecają pozostanie z dzieckiem w pokoju do czasu, aż zaśnie. Rodzic nie może kłaść się z dzieckiem do jego łóżka, najlepiej, aby siedział na krześle obok. Nie powinien nawiązywać kontaktu wzrokowego z dzieckiem, rozmawiać z nim czy wdawać się w dyskusje.
• Lampka – jeżeli dziecko boi się ciemności, warto zostawić mu zapaloną lampkę, która da efekt półmroku.

Zwykle czas na odzwyczajanie małego dziecka od spania z rodzicami to czas ok. 2 tygodni. Przy starszych dzieciach nawet tych kilkuletnich, które spały z rodzicami długo, proces ten może trwać dłużej.

Im młodszy szkrab, tym proces przeprowadzki malucha z sypialni rodzica będzie łatwiejszy. Dziecko, które już chodzi i ma łóżeczko bez szczebelków, może z łatwością z niego uciec. Jedno co jest pewne to, że wymaga to od obojga opiekunów wiele cierpliwości. Czasami bywa tak, że lepiej, aby to tata podjął się zadania i nauczył dziecko spania w swoim własnym łóżku.