Chorobliwa zazdrość w związku czym jest i jak ją rozpoznać? Jak leczyć chorobliwą zazdrość i kogo ona dotyczy?

Zazdrość w związku nie jest zła pod warunkiem, że nie przerodzi się ona w chorobę. Warto znać jej symptomy i wiedzieć jak ją rozpoznać. Wówczas można na jej wczesnym etapie zareagować.

Chorobliwa zazdrość w związku wiąże się z taką sytuacją, kiedy jeden z partnerów przeżywa nieustanną frustrację związaną z poczuciem bycia zdradzanym. Podejrzewa zdradę fizyczną lub emocjonalną, pomimo braku jakichkolwiek realnych ku temu przesłanek. Zaczyna więc nadmierne kontrolować swojego partnera, robi mu wyrzuty, manipuluje go i często reaguje gniewem i agresją. Towarzyszą mu obsesyjne myśli i lęk przed tym, że zostanie opuszczony.

Chorobliwa zazdrość może również wiązać się z samooskarżaniem. Osoba zmagająca się z taką przypadłością nieustannie zastanawia się nad tym, dlaczego partner chce ją zostawić. Próbuje dojść do tego, w jaki sposób zawiniła i w czym jest gorsza od innych.

Chorobliwej zazdrości często towarzyszy również sprawowanie nadmiernej kontroli i ograniczanie wolności drugiej osoby w związku. Człowiek z taką przypadłością może więc sprawdzać wiadomości SMS oraz maile otrzymywane i wysyłane przez partnera.

Podsłuchuje również prowadzone przez niego rozmowy – w tym celu może się posunąć nawet do zakładania podsłuchów czy ukrytych kamer. W tajemnicy przed partnerem wchodzi także na jego konta w serwisach społecznościowych oraz przegląda zapis rozmów za pośrednictwem internetowych komunikatorów.

Człowiek chorobliwie zazdrosny może robić bliskiej osobie wyrzuty, jeżeli ta poświęca swój czas komuś innemu – np. swoim przyjaciołom czy rodzinie. Od razu podejrzewa zdradę i czuje się mniej ważny. Podobne obawy wzbudza sytuacja, kiedy partner nie wraca na czas z pracy. W głowie pojawia się wtedy tylko jedna myśl – pewnie pojechał do swojej kochanki. Dzwoni więc do pracy, aby się dowiedzieć, czy aby na pewno spóźnia się z powodu nadgodzin.

W skrajnych przypadkach zazdrosna osoba próbuje całkowicie ograniczyć wolność swojego partnera. Nie pozwala mu wychodzić z domu, udać się samemu na spacer, spotkać się z przyjaciółmi czy w innym sposób spędzić wolny czas. Wymaga, aby spędzał z nią dosłownie każdą wolną chwilę. Próbuje to w agresywny sposób wymusić, stosując szantaże, manipulacje oraz próbując wzbudzić poczucie winy. Związek z człowiekiem chorobliwie zazdrosnym staje się zatem całkowicie pozbawiony wolności i autonomii.

Zazdrość nie zawsze musi być czymś złym i chorobliwym. Zdrowa zazdrość jest wartościowym uczuciem, które wskazuje na to, że zależy nam na związku. Pozwala również uświadomić sobie, które z naszych potrzeb nie są zaspokajane. Możemy na przykład poczuć się zazdrośni, jeżeli partner przestał się o nas troszczyć i poświęca nam coraz mniej uwagi. W międzyczasie znajduje jednak czas na częste odwiedzanie czy rozmowy telefoniczne ze swoją mamą, czy koleżanką z pracy. Nie trzeba takich sytuacji od razu traktować jako zdradę, lecz warto przyjrzeć się swoim uczuciom oraz tego, co się za nimi kryje. Dobrze będzie następnie podjąć szczerą rozmowę ze swoim partnerem i przedstawić mu wprost powody, dla których czujemy się zazdrosne.

Zdrowa i we właściwy sposób wyrażona zazdrość pomaga ożywić relację i poprawić jej jakość. Jeżeli jesteśmy jej świadome, wtedy nie będzie na nas, ani na partnera oddziaływać toksycznie.

To cię zainteresuje: Te zachowania świadczą, że jesteś w toksycznym związku. Psycholog radzi, jak zakończyć taką relację

Dzięki świadomości zaniedbywanych potrzeb możecie wspólnie popracować nad związkiem, a także wzmocnić zaufanie oraz wzajemną więź. Zazdrość w związku nie powinna być tłumiona, aby nie przerodziła się w chorobliwe uczucie, działające destrukcyjnie na obie strony.

Zazdrość o chorobliwym charakterze to problem, który wynika z lęku przed tym, że bliska osoba nas zdradzi i opuści. Osoby zmagające się z taką przypadłością cechują się zwykle niskim poczuciem wartości. Żyją w przekonaniu, że nie zasługują na miłość i są kimś gorszym od innych ludzi – np. mniej atrakcyjnym fizycznie czy głupszym. Lęki, obawy i negatywny obraz siebie samego ma zazwyczaj swoje źródło w dzieciństwie. Osoba chorobliwie zazdrosna nie otrzymała od własnych rodziców bezwarunkowej miłości i akceptacji. Mogła również zostać przez nich opuszczona, np. na skutek rozwodu. Chorobliwa zazdrość czasami wynika także ze zranień doznanych w poprzednich związkach.

Człowiek chorobliwie zazdrosny panicznie boi się samotności i chce, aby partner wypełniał jego wewnętrzną pustkę. Swoją wartość uzależnia od tego, czy jest akceptowany, chwalony czy podziwiany. Ma także tendencję do porównywania się z innymi – zwłaszcza z osobami tej samej płci. Żyje w przekonaniu, że im nie dorównuje.

Chorobliwa zazdrość wymaga zazwyczaj pomocy psychoterapeuty. W trakcie procesu terapeutycznego osoba z takim problemem może lepiej uświadomić swoje uczucia i pragnienia, a następnie w zdrowy sposób je wyrażać. Dowiaduje się, w jaki sposób rozmawiać o nich z partnerem. Dzięki temu przejmuje kontrolę nad swoją zazdrością, a także towarzyszącymi jej emocjami, takimi jak lęk, złość czy gniew. Pomocna może okazać się zarówno terapia par, jak i indywidualna.

Ważna jest również odpowiednia postawa osoby, która żyje w relacji z chorobliwie zazdrosnym partnerem. Przede wszystkim trzeba stawiać mu granice, nie pozwalając sobą manipulować, szantażować czy wzbudzać poczucia winy.

Nie należy jednak wdawać się w niepotrzebne dyskusje i na siłę przekonywać, że nie dopuściłyśmy się zdrady. Warto również zadbać o siebie i poświęcać czas na rozwój zainteresowań czy spotkania z innymi ludźmi. Nie jest wskazane, aby całą swoją uwagę koncentrować jedynie na problemie partnera.

Podejrzewasz, że sama możesz być chorobliwie zazdrosna? Odpowiedz więc na poniższe pytania, aby to sprawdzić. Jeżeli udzielisz odpowiedzi „tak” co najmniej 2 razy w poniższym teście, wtedy problem toksycznej zazdrości może cię dotyczyć.

1. Czy zdarza ci się, z obawy przed zdradą, sprawdzać maile, SMS-y czy konta w serwisach społecznościowych swojego partnera? 
2. Czy zdarza ci się oskarżać swojego partnera o to, że nie poświęca ci całego swojego wolnego czasu?
3. Czy odczuwasz paniczny lęk przed tym, że partner cię zostawi i odejdzie do innej kobiety?
4. Czy zdarza Ci się porównywać z innymi kobietami, z którymi twój partner ma kontakt – np. jego koleżankami z pracy?
5. Czy planowałaś założyć swojemu partnerowi podsłuch w mieszkaniu, czy samochodzie?

Zazdrość - tego mężczyźni nie lubią u kobiet