Jeśli twoje dziecko obgryza paznokcie, to może oznaczać poważny problem emocjonalny. Psycholog radzi, jak uporać się z problemem

Kiedy dziecko zaczyna obgryzać paznokcie, wielu rodziców nie wie, jak zareagować. Choć nawyk ten jest powszechny, nie zawsze jest to tylko chwilowa faza – w niektórych przypadkach może być sygnałem głębszych trudności emocjonalnych.

Aby skutecznie poradzić sobie z problemem, najpierw warto zastanowić się, co może być jego źródłem. Obgryzanie paznokci może mieć różnorodne przyczyny, a w najcięższych przypadkach może wskazywać na ADHD, zaburzenia lękowe czy lęk separacyjny.

• W większości przypadków, obgryzanie paznokci jest odpowiedzią na stres, który dziecko przeżywa.

• Czasem jest to także reakcja na napięcie mięśniowe, które maluch rozładowuje w ten sposób.

Powinniśmy więc obserwować, kiedy tego rodzaju zachowanie się nasila. Jeżeli będziemy rozmawiać z naszą pociechą, dowiemy się, co ją trapi i szybko odkryjemy jakie sytuacje mogą potęgować ten stresowy nawyk - tłumaczy psycholog Karolina Lenart, ekspertka platformy poradnikowej #MAMYNATORADĘ fundacji Ogólnopolski Operator Oświaty.

Dodaje również, że:

Trudna sytuacja rodzinna, brak porozumienia z jednym z domowników albo narodziny drugiego dziecka. To także możliwe wyzwalacze dla takich odruchów.

Zdarza się, że powodów należy szukać w szkole lub przedszkolu. Zbliża się wystąpienie publiczne dziecka? A może musi zintegrować się z nową grupą i ta sytuacja je niepokoi? To właśnie może być przyczyną obgryzania paznokci.

Jeżeli zauważymy, że nasze dziecko ma ten nawyk, warto zastanowić się nad wizytą u psychologa dziecięcego, który pomoże zdiagnozować przyczyny tego zachowania i doradzi, jak się z nim uporać. Co możemy zrobić, by pomóc dziecku:

• Preparaty z apteki. Istnieją specjalne preparaty, które smarujemy dziecku palce, a ich gorzki smak ma na celu zniechęcenie malucha do kontynuowania tej czynności. Ważne jest jednak, że nie zawsze takie rozwiązanie będzie skuteczne.

• Zastąpienie nawyku innym. Lepszym pomysłem może być zaoferowanie dziecku sensorycznych zabawek, takich jak gniotki, które pochłoną jego ręce i zmniejszą chęć gryzienia paznokci. Takie zabawy odciągną uwagę malucha i pomogą mu rozładować napięcie w inny sposób.

• Zabawki takie jak gumki recepturki. Proste gumki, które dziecko może zakładać na palce lub nadgarstki, mogą być atrakcyjną alternatywą. Będzie to zarówno forma zabawy, jak i sposób na unikanie gryzienia.

Niezwykle ważna jest także rozmowa z dzieckiem. Warto tłumaczyć, dlaczego obgryzanie paznokci jest niepożądane, ale zawsze w sposób spokojny i wyrozumiały, unikając krzyków i krytyki. Dziecko powinno czuć wsparcie, a rodzice mogą dzielić się swoimi doświadczeniami, zwłaszcza jeśli sami zmagali się z tym problemem w dzieciństwie.

Musimy dać mu do zrozumienia, że obgryzanie paznokci jest niewłaściwym zachowaniem - mówi Karolina Lenart, ekspertka fundacji Ogólnopolski Operator Oświaty.

Ekspertka wskazała ważny aspekt każdej rozmowy:

Jednocześnie starajmy się, żeby taka rozmowa nie była nerwowa i koniecznie strońmy od krzyków oraz krytyki.

Jeżeli obgryzanie paznokci staje się nawykiem trudnym do przełamania, warto skonsultować się z psychologiem dziecięcym. Dzięki wizycie u specjalisty rodzice będą mogli dowiedzieć się, czy problem wynika z ADHD, zaburzeń lękowych lub innych kwestii emocjonalnych. Psycholog pomoże wskazać odpowiednią drogę i, jeśli będzie to konieczne, skieruje dziecko na badania, na przykład w celu diagnozy integracji sensorycznej.

Takie badanie sprawdzi, czy dziecko prawidłowo odbiera bodźce z otoczenia, czy też potrzebuje silniejszej stymulacji np. właśnie gryzienia palców.

Pamiętajmy, że obgryzanie ma również wymiar fizyczny. Troszcząc się o psychikę dziecka, nie zapominajmy o jego ciele - radzi psycholog Karolina Lenart.

 Jeśli oglądając ręce malucha zauważymy jakieś ranki czy skaleczenia, powinniśmy udać się do pediatry. Dzięki temu uda się uniknąć zakażenia.

Podpowiedzi dla rodziców:

• Obserwuj dziecko. Uważny rodzic najszybciej zorientuje się, jakie są powody gryzienia palców oraz czy towarzyszą temu dodatkowe objawy.

• Skonsultuj się z psychologiem dziecięcym. Specjalista pomoże odkryć lub potwierdzić przyczynę.

• Rozmawiaj z dzieckiem. Zrozumienie okazane przez rodzica jest podstawą w pokonywaniu większości problemów, zarówno podczas szukania przyczyn, jak i rozwiązań.

Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź Stronę Kobiet codziennie.