Krzywdzenie dzieci – 7 rzeczy, których nie powinien robić i mówić żaden rodzic!

Nie ma rodziców idealnych. Wychowywanie dzieci to bardzo trudne zadanie, którego mama i tata uczą się każdego dnia. Jednak nawet najlepszym opiekunom zdarza się zrobić coś, co może skrzywdzić ich dziecko. Nie zdają sobie sprawy, że ich zachowanie ma ogromny wpływ na psychikę małego człowieka. Warto uzmysłowić sobie, że nawet najmniejsze błędy rodzicielskie mogą ranić!

Chociaż każda mama i tata kochają swoje dzieci, to zdarza im się skrzywdzić swoje pociechy. Oto lista rzeczy, na które trzeba uważać, jeśli chce się być dobrym rodzicem!.

Kary fizyczne są prawnie zakazane. Jednak nie tylko uderzenie pasem, ale i zwykły klaps czy szturchanie jest niedopuszczalnym sposobem wychowywania. Dom powinien być miejscem, w którym maluchy czują się bezpiecznie, a jeśli kojarzy on się im z karami cielesnymi, to może mieć to negatywny wpływ na ich psychikę. Jest wiele innych sposobów na to, aby dziecko było grzeczne!

Wielu rodziców, nie mając siły i cierpliwości, podnosi głos na swoje dziecko. To nie jest dobra metoda wychowawcza! Krzyk wzbudza lęk, zmniejsza poczucie wartości i jest równie krzywdzący jak klaps. W chwilach bezradności i kłótni warto wziąć kilka głębszych oddechów i na spokojnie porozmawiać. Słowa wypowiedziane w ten sposób z pewnością będą lepszym przekazem niż te wykrzyczane!

Wypowiadanie się w niepochlebny sposób to przemoc emocjonalna. Nazywanie dziecka „durniem”, „głupkiem”, czy „niezdarą” mogą mocno zakorzenić się w psychice małego człowieka. Wystarczy się zastanowić, jak dobrze my sami pamiętamy ostre słowa wypowiedziane przez rodziców wiele lat temu. Takie hasła regularnie kierowane do przedszkolaków czy nastolatków mogą sprawić, że oni sami zaczną o sobie tak myśleć, co podważy ich poczucie własnej wartości.

Brak więzi emocjonalnej może odbić się na psychice dziecka i całej jego przyszłości. Każdy człowiek potrzebuje uwagi, troskliwości, poczucia, że jest kochanym i rozumianym, a maluchy w szczególności! Dlatego warto poświęcać czas na rozmowy, zabawy, przytulanie i całowanie. To będzie miało również ogromny wpływ na relacje między wami.

Konstruktywna krytyka przekazana w odpowiedni sposób nie jest zła. Jednak często zdarza się, że ambicje rodziców są ponad siłę i umiejętności ich pociech! Dzieci z pewnością się starają wykonywać polecenia rodziców i powierzone im zadania. Robią to najlepiej, jak potrafią i warto to docenić.

Każdemu rodzicowi z pewnością zdarzyło się na głos powiedzieć następujące słowa: „dlaczego nie jesteś taki, jak twój brat?” lub „zobacz, jaki ten chłopczyk jest grzeczny, a ty…?” Takie porównywanie nie jest zbyt dobrym rozwiązaniem. Każde dziecko inaczej sobie radzi z własnymi emocjami, w nauce czy relacjach z rówieśnikami! Motywowanie dziecka poprzez porównywanie go z innymi może mieć dokładnie odwrotny skutek.

Zawstydzanie i ośmieszanie dziecka to jedna z metod wychowawczych rodziców, która ma tzw. „krótkie nogi”. Dorosły zwykle publicznie oczernia malucha, kiedy nie potrafi inaczej wpłynąć na jego zachowanie. Wówczas szybko osiąga swój cel, czyli podporządkowanie dziecka, jednak ośmieszanie pozostawia w psychice dziecka takie same rany, jak przemoc fizyczna czy krzyk. W takich sytuacjach młody człowiek odczuwa ból, smutek, poczucie osamotnienia, odrzucenie, brak akceptacji i wsparcia.